Gelukkig zijn…mag dat ZOMAAR??
Lange tijd hing in mijn badkamer zo’n mooie kaart uit Nepal met daarop de uitspraak “There is nog way to happiness, happiness is the way”.
Wat een inspirerend idee… al had ik daar ook allerlei vraagtekens bij…
Onlangs heb ik ontdekt hoe diep in mezelf een taboe zit op gelukkig zijn, op genieten…
Gelukkig heb ik kort daarna ook ontdekt dat het ECHT WEL mag, zomaar!
En dat scheelt, zeg!
Ik was op een driedaagse training “Breakthrough to succes”. De hamvraag luidde: “Wat zou je willen veranderen in je leven? Wat zou je willen doorbreken?” Ik vond het even lastig. Om eerlijk te zijn, ik ben best tevreden met mijn leven. Ik heb het mooiste werk dat ik me kan wensen, ik ben kerngezond, ik heb hele fijne vrienden en veel gelijkgestemden om me heen, ik beweeg me in inspirerende en voedende communities, ik heb twee fijne kinderen, die naar een inspirerende school gaan en ik had -althans op dat moment 😉 – een fijne liefdesrelatie. Dus ik keek verder: waar heb ik nou het meest last van in mijn leven??
En ik kwam uit bij het steeds weer terugkerende gevoel dat ik zoveel MOET elke dag…
De ‘to-do-lijst’ die harder groeit dan ik hem kan wegwerken, en het houdt nooit op. Het blijft als een soort zwaard boven mijn hoofd hangen: eerst moet ik dit, dan dat, en dan ook nog dat; o ja, en dan moet vandaag ook nog DRINGEND dat EN dat…” Dat gaat de hele dag zo door, ik ben alsmaar lijstjes aan het afwerken. En het is altijd TEVEEL. En ‘s avonds in bed steevast het gevoel dat ik te weinig heb gedaan, dat ik eigenlijk veel meer had willen doen, uiteraard gepaard gaande met een ontevreden gevoel.
Ik ging er eens helemaal induiken in dit gevoel van dat allemaal ‘moeten’. Ik voelde de druk, de benauwdheid, het onplezierige, het gevoel nooit te voldoen en daaronder vooral …heel veel angst! Angst het niet aan te kunnen… angst om te falen. ..angst om het niet te ‘redden’…angst voor ondergang…
Ik luisterde naar de innerlijke dialoog die zich toen voltrok… Hoezo MOET ik al die dingen op mijn do-do-lijst doen, wie zegt dat?? Als ik ze nou eens NIET zou doen, wat dan? En ik hoorde die paniekerige stem, die alsmaar piepte “Maar dan…”
Worst case scenario’s kwamen langs…geen hond kwam meer naar mijn trainingen, ik had geen geld, mijn kinderen moesten weg van hun geweldige school, we belandden als hele gezin op straat…
En bij elk angstbeeld dat die paniekerige stem schetste, kwam zo’n krachtig gelaten antwoord van een andere stem die zei “So what? Dan…” En ze schetste een alternatief.
Ik dreef het op de spits: “Als ik nou gewoon in de hoek van mijn kamer zou gaan zitten, en ik zou HELEMAAL NIETS meer doen, niet meer opstaan, niets meer zeggen, wat dan?” “So what?…” zei die gelaten stem “Dan zouden ze je op gegeven moment ophalen en in een inrichting brengen. Dan zou je nog steeds een dak boven je hoofd hebben, 3 keer per dag te eten krijgen en ‘s nachts in een warm bedje slapen. Wat een luxe. Zonder ook maar IETS te hoeven doen… En er zijn echt wel mensen die voor je kinderen zouden zorgen. Denk je nou echt dat het leven van je kinderen hun waarde verliest als jij niet meer voor hen zou zorgen? Hoe kun jij weten wat werkelijk het beste voor hun is?”
En helemaal uit de diepte kwam zo’n enorm bevrijdend gevoel:
Wouw, ik HOEF echt HELEMAAL NIETS. Ik ben werkelijk VOLLEDIG VRIJ om te doen en te laten wat ik wil. Want het ergste wat me kan overkomen, is dat ik dood ga.
“So what?? Dat doe je sowieso wel op een dag, of niet soms…;-)?”
Wat een zware lasten vielen daar zomaar van me af. Héhé…
En wat werd ik daar blij van, van deze vrijheid.
Ik kon ook helder zien hoe ik deze angsten vooral van mijn ouders had overgenomen…niet-genieten en overleven, dat hadden ze me voorgeleefd, en ik droeg het nog steeds in mijn cellen. Maar het is niet wie ik in essentie ben. Mijn essentie is zoveel lichter, blijer, speelser…
Het leuke was ook dat ik helder kon zien dat de dingen, die op mijn do-do-lijst staan, voor een heel groot deel dingen zijn die ik graag doe. Die staan daar op omdat ik ze WIL doen, niet omdat ze moeten. Ik hou van mijn werk, ik hou van nieuwe dingen ontwikkelen, ik vind de school van mijn kinderen geweldig…
Met andere woorden: ik leef al een leven zoals ik dat wil. Ik DOE al de dingen die ik leuk vind. Het is meer een oud diep ingesleten GEVOELSpatroon van MOETEN, wat mijn plezier en genot regelmatig in de weg zit.
Tegenwoordig staat mijn eigen geluk bovenaan op mijn to-do-lijst 🙂
Hoe ik me voel heeft prioriteit boven wat ik doe/presteer.
Ik mag gelukkig zijn! Ik mag genieten. Nu! Ik hoef daar niet eerst iets voor te doen.
Ik herinner me daar nu regelmatig aan. Ik onderbreek bewust af en toe mijn werk achter de computer en zet een muziekje op en ga even lekker uit mij dak; ik ga – los van de lengte van mijn to-do-lijst – gewoon een kop koffie drinken of bel een vriendin als ik daar zijn in heb.
Maar vooral: ik sta me toe de dingen die op mijn to-do-lijst staan met plezier te doen, in een gelukkige staat van zijn in plaats van in de vernauwdheid van /moeten’.
Een leuke bijkomstigheid is dat ik door deze houding vaak meer doe op een dag dan eerder 😉
Echt waar, mijn leven is stukken leuker sindsdien…
En nou ben ik zo benieuwd:
Herken je wat ik hier schrijf?
En hoe doorbreek jij de alledaagse sleur van ‘moeten’?
Zou geweldig zijn als je het me hieronder laat weten…
Alle feedback en tips zijn welkom!
Fijne dag allemaal,
Kirsten
Ha lieve Kirsten, allereerst van harte gefeliciteerd met het aanleggen van je Blog! Dat doe je toch maar mooi even. Ik ben bovendien dol op schrijvende mensen.
Ja. Het ‘moeten’ is herkenbaar, met dit verschil dat ik lijstjesloos door het leven ga. Ik ben namelijk een gemakzuchtig tiepe. Ik verbras mijn dagen met gemak aan grote onzin op, zonder schuld, zonder schaamte. Ik beken mijn onderbroeken en sokken haal ik voortdurend uit mijn wasmand, ipv uit mijn kast en ik kijk geregeld in een, alweer, lege koelkast. Als ik moet, dan gaat het niet en als het niet mag of kan , dan wil ik het! Gekke wereld nah? X
Hi Joscha,
ik zie het al, je bent al wat verder gevorderd dan ik,
you foolish woman!
De wereld mag van mij gerust wat gekker worden, dank je wel voor jouw bijdrage daaraan 🙂
x, KIrsten
Ik herken heel goed wat je schrijft Kirsten. Hoeveel plezier gaat er niet verloren, iedere dag weer, omdat ik dingen moet doen. Dingen die ik dan weer uitstel, en die blijven liggen, zodat er weer een dag volgt met minder plezier. En als ik dan toch lekker koffie ga drinken bij mijn moeder of zusje, dan geeft dat minder plezier omdat er steeds weer dat knagende schuldgevoel is. Dus…
Jouw inspirerende voorbeeld nemend, neem ik mij voor, en daar begin ik nu mee, om plezier te hebben in de dingen die ik doe en de keuzes die ik maak. Ik heb de keuzevrijheid om iets wel of niet te doen. En die schuld…die neem ik maar, even doorvoelen en klaar is kees. Me dan weer vrij voelen en plezier hebben.
Ik ga nu lekker met plezier een wandeling met de hond maken. En daarna met heel veel plezier de dingen doen die vandaag gedaan moeten worden, lekker werken en de 22e verjaardag van mijn zoon vieren met veel lieve familie en soto ajam.
Marlou
Hé fijn, Marlou, dat ik kon bijdragen aan een dag meer plezier en minder schuldgevoel in je leven 😉
Niemand en niets meer schuldig maken, met name mezelf niet, is al een tijdje een grote intentie van mij.
Valt niet mee in een wereld waar ‘schuld’ in alle gradaties en vormen door ons leven heen verwoven is.
Leve de vrijheid en de liefde 🙂
Wat een heerlijk verhaal, Kirsten.
Dus even stilstaan bij je gevoel en de druk loslaten, levert je zoveel op!
Natuurlijk ken ik het ook. Ik fop mezelf nog weleens, door te denken dat ik me helemaal vervuld zal voelen wanneer ik mijn lijstje heb afgewerkt. Terwijl die euforie meestal maar van korte duur is. En de toppen niet zo hoog als vooraf gedacht. Gelukkig ren ik mezelf nauwelijks meer voorbij, maar dat neemt niet weg dat meer plezier beleven me goed zal doen!
Dankzij jouw blog heb ik vanaf nu playfullnes als goed voornemen 🙂
Bedankt voor je inspiratie,
liefs,
Fanny
Playfullness, YES!
We mogen echt wel wat licht en lichtheid brengen, he?
Fijn dat jij daar ook zo mooi en inspirerend aan bijdraagt.
He lieverd, fijn om zo even van je te lezen. Ja, ik herken wel wat je schrijft. Sommige dingen ook weer niet omdat ik die op dit moment niet heb, zoals het werk wat ik het liefste zou willen doen, of hoe beschrijf jij dat ook alweer.
Meestal ben ik best wel gelukkig en dankbaar voor alle zegeningen. Meestal of vaak kan ik voelen dat ik ook alles zou kunnen laten maar het gewoon doe omdat ik wil dat het gebeurd.
Vandaag lekker gedanst, de wave, heerlijk dat zou ik wel vaker willen doen… toch maar weer eens met Ben overleggen. En begrijp ik dat jullie elkaar weer hebben losgelaten?
Ik zou het fijn vinden om weer eens met je te zijn. Sauna? Ik heb daar fijne herinneringen aan of het strand ofzo?
Dikke knuffel, Eleonora
PS voor mij is het niet duidelijk of mijn reactie openbaar is?
Prachtig verwoord, Kirsten. Het lukt soms en soms niet. De laatste tijd ben ik om half zes of eerder wakker. Dan ga ik maar mediteren. En in een vlaag van ‘ergens zijn maar ik weet niet waar’ heb ik een uur op mijn kussentje een mantra gezongen. Of sliep ik. Die staat van niet denken helpt me de dag door. Xxx
Hey Rob,
ja fijn zo’n ‘practice’ die je helpt om je niet gek te laten maken door de waanzin van ons alledaagse leven..!
Fijn dat je dat lukt!
x
Mooi gesproken Kirsten. Het gaat niet om moeten, maar ont-moeten! Het is goed om af en toe afstand te nemen van de dagelijkse sleur en te beseffen dat het goed is om ontspanning en genieten een hoge plaats op je ’to do nothing special’-lijstje te geven.
Mmmm, dank je wel voor je reactie, Leon.
ONT-moeten is heel vaak ook mijn motto in mijn trainingen. Pas in vrijheid kunnen we echt verbinding maken, dat zegt het eigenlijk, hé?
Het wat een goeie, om ook een ‘to do nothing special’-lijstje te maken, ik zal het op mijn to-do-lijstje zetten om erover te denken…;-)
xxx
Beste Joscha, Marlou, Fanny, Rob en Leon,
sorry dat ik niet eerder reageerde,
een blog schrijven is één ding (en het is echt wel een ding, hoor ;-)), maar hem beheren en modereren is nog een tweede,
zeker als je zoveel technisch verstand hebt als ik…;-)
Dank voor jullie reacties!
Liefs, Kirsten