Heb je dat ook weleens dat sommige dingen die een ander zegt of doet, je flink kunnen raken? Dat je partner, je dochter of een collega het bloed onder je nagels vandaan kan halen ? Of dat je je door een opmerking van iemand diep gekwetst kunt voelen? En heb je ook weleens iemand horen zeggen dat het niet verstandig is om je emoties zomaar ‘uit te acten’?

Wat wordt daarmee bedoeld? Het wil niet alleen zeggen dat het niet verstandig is om bij voorbeeld je woede zomaar bot te vieren op je partner of je kinderen. Het gaat ook uit van de visie dat in de meeste gevallen, als je flink emotioneel over iets wordt, dit niet alleen te maken heeft met het moment zelf, maar dat er een lading uit het verleden op zit. Wij dragen allemaal zonder uitzondering emotionele wonden met ons mee. Ze vormen een soort pijnlichaam. En op het moment dat iemand iets doet of zegt, wat lijkt op die pijnlijke situatie uit het verleden, wordt dat pijnlichaam geactiveerd, met alle pijnlijkheid van dien. Ooit in het verleden als klein kind heb je misschien in een voor jou heel belangrijk moment niet de aandacht gekregen die je nodig had. En dan zit je op een dag in de auto met je partner en je vertelt iets over jezelf en in plaats van erop in te gaan begint hij ineens over iets anders. En terwijl het net nog gezellig was, voel je nu hoe een hete stroom door je heen gaat.. au…je voelt steken in je hart “Hij heeft helemaal geen aandacht voor me. We hebben al drie dagen geen fatsoenlijk gesprek meer gehad. En nou vertel ik iets over mezelf en hij luistert niet eens…Hij is helemaal niet geïnteresseerd in mij, hij houdt niet echt van mij…” En je partner moet het vervolgens vergelden…”Hij heeft ook NOOIT aandacht voor je, hij is ongevoelig en alleen met zichzelf bezig…” En voordat je weet wat er gebeurt, is de gezellige middag veranderd in een relatie-hel…

Terwijl je partner misschien net die middag een aanvaring met zijn baas had, wat hem nog bezighoudt en waardoor hij even niet alle aandacht bij jou heeft…En als je goed zou kijken zou je zien dat hij op andere momenten wel degelijk heel lief voor je is en alle aandacht heeft. Nog afgezien van de vraag hoeveel aandacht jij wel voor hem had op dat moment…;-) Als ons pijnlichaam geraakt wordt, zitten we weer midden in onze ‘kindervaring’, redelijkheid is dan ver te zoeken. En al weten wij dat het zo werkt, het valt niet mee om deze pijnen en angsten bij onszelf te houden en niet onze partner of wie dan ook verantwoordelijk te maken voor onze gevoelens. Ze ‘uitacten’ is op den duur geen oplossing, het beschadigt elke relatie, omdat de ander een emotionele lading over zich heen krijgt die eigenlijk uit ons verleden komt. De ander doet wel ‘iets’, maar onze reactie staat vaak in geen verhouding daarmee. 

Wat kun je er dan wel mee doen? Die emoties hebben wel ruimte nodig. Ze onderdrukken of je zelfs ervoor schamen, maakt het alleen maar erger. Of je wilt of niet, ze zijn er en ze worden telkens weer getriggerd… TOTDAT je je ervan bewust wordt dat het ‘oud zeer’ is. En zorg gaat dragen voor die ‘kindstukken’.  Pas als je je ‘story’ doorziet en er echt bewustzijn naartoe brengt, kun je het ‘script’ veranderen. En kun je zo’n moment met je partner zien voor wat het werkelijk is. En in plaats van diep gekwetst te zijn, kun je bij voorbeeld vragen “Lief, ik heb het gevoel dat je niet echt met je aandacht bij me bent, klopt dat? Is het misschien nu geen goed moment om je iets te vertellen?” 

Wat ik zelf een hele krachtige manier vind om te dealen met die ‘oude stories’ is om ze juist WEL uit te acten, maar dan niet in de realiteit met je partner, kind, buurman of collega, maar op de spelvloer. In ‘uitacten’ zit het woord ‘act’. Het kan enorm bevrijdend zijn om die oude ‘stories’ te SPELEN, of om gewoon expressie te geven aan die negatieve emoties. Dat je ze een keer onbeschaamd de vrije loop kunt laten, met alle oordelen en onredelijkheden van dien, zonder dat het schade kan berokkenen, wat het is ‘niet echt’. In die gebieden zit over het algemeen veel energie opgeslagen, en door de emoties helemaal toe te staan en ‘uit te acten’, kan die energie vrijkomen. Door het uit te vergroten en ermee te spelen, stap je automatisch uit de identificatie ermee. Het wordt minder ‘serieus’. Het ermee spelen helpt om ernaar te kijken en er bewustzijn op te krijgen. Als je een zulke ‘story’ een keer uitgespeeld hebt en daar echt plezier aan hebt beleefd (dat is belangrijk ;-)), zul je, als dezelfde story opnieuw getriggerd wordt in het gewone leven, dit nooit meer zo heftig kunnen ervaren als daarvoor. Het leven wordt op die manier stukken leuker …

Heb je zin om eens aan je eigen lijf te ervaren hoe dat werkt, het ‘uitacten’ van negatieve kanten van onszelf, dan heb ik een leuk aanbod voor je:

In “DE 7 Kellerkinder®” op 1 en 2 november spelen we met 7 universele schaduwkanten, die – één keer bevrijd en naar het bewustzijn gebracht- 7 essentiële kwaliteiten vertegenwoordigend. Lees hier verder… http://www.clownspirit.nl/aanbod/de-zeven-kellerkinder/

Mocht je liever de diepte induiken en één persoonlijk stuk uit je pijnlichaam naar het licht willen halen, dan kan dat in Turning Point® op 10+17 januari. Lees meer: http://www.clownspirit.nl/aanbod/turning-point-speels-transformeren/